mektuptur,

s.

sen ne çok kırdın beni. yıllarca aksine inandırmayı denedim kendimi. ama olmadı. şimdi bu güzel manzaraya karşı otururken ve yanımda sabaha dek susabileceğim kadar çok sevdiğim bir dostum varken ve gökyüzü böyle güzelken bile aklımda sen varsın. gökyüzüne baktıkça aklıma senin gelmen ne acı. kendimi mutlu hissettiğim, huzurlu olduğum her yerde seni hatırlayıp bir kaktüsü suluyorum içimde. kaktüs ölmüş ama ben inadımdan dönmüyorum bir türlü. seni düşünüyorum yine, başka başka karelerde gülümsediğini bilmek kalbimi kırıyor. şimdi içini kimlere döküyorsun, anlaşılmadığın nice omuzda kendini incitiyorsun kim bilir? ben dinlerdim seni, öylece durup beklerdim kederini ve öfkeni bileyişini. 

o bileyli bıçağı benim parmaklarımı da keseceğini bilmeme rağmen tutardım. o ışıklı yolda seni bırakmazdım. kesmezdim o ağacı, her bir yaprağını ayrı ayrı okşardım.

canın sağolsun,

canım dediğim insansın sen benim, kötülüğünü hiçbir zaman dileyemem bilirsin. beni sevmek kolay değildi biliyorum, zahmetli ve kasvetliydim. yüzlerimiz yakışmazdı belki birbirine, ben sana sarılamazdım yetişmezdi kollarım belki. ama severdim, hem de şu hayatı sevdiğimden çok daha fazla severdim. sen sevmedin. ve bunun için suçlayamam seni, gülüşün solmasın çiçeğim, bana olmasa da gülümse. sigarayı bırak bi de, çok zararlı valla bak, istemem şu zorluklarla dolu hayatına sövülecek bir şeyin daha eklenişini.

kendine cici bak, ben seni hep çok sevmeye ve her  seferinde o kaktüsü sulamaya devam edeceğim.

her şeye rağmen mutlu ol.

daha nice sahil kenarı göreceksin bu hayatta, bazısında mutlu bile olacaksın hatta.

sen de seveceksin birini, muhtemelen o da sevecek seni.

bir hayat kuracaksın kendine.

kalbini yıkamanın ve kabuk bağlayan bazı şeyleri kanatmamanın yollarını öğreneceksin.

seni seven insanın sevgisiyle seveceksin kendini.

onun şefkatiyle sarılacak hayat sana, sen de hayata.

mutlu ol, mutlu ol, mutlu ol.

bu bir roman değil, sonu böyle bitmesin, hayat seni daha fazla üzmesin.

-maki