teşekkür 🌸
Sevgili Kassiopeia, Sana yazmayalı neredeyse bir sene olmuş. Ne çok dolmuşum bir bilsen, ama elime kağıt kalem geçirip iki üç satır karalayacak enerjim hiç olmamış onca zaman. Bitki çayı yapmak için mutfağa girdim demin, kettledaki suyun kaynamasını bekliyorum, bu sırada da sana bir şeyler yazmak istedim, belki Momo’nun aynasına yansır bu mektubum. Geçen zaman pek çok hissi beraberinde getirdi. Bir yaz akşamında aynı acıyı paylaştığım insanlara minnetle bakarken buldum kendimi. Hayatımın arkaya güzel bir fon müziği koysan sırıtmayacak güzel hislerle dolu nadir anlarından biriydi. Yaşadığımı hissettim. Babam hep “freni boşalmış bir kamyon gibi” gittiğimi esip geçtiğimi söylüyor ya, bu sefer kafamı çevirdiğimde beni durdurabilecek, yaralanmayayım diye koruyup kollayacak insanlar olduğunu gördüm. Tek başıma yapmaktan korktuğum onlarca şeyin yanımda sevdiğim insanlar varken sanki kartondan yapılmış engeller gibi kolayca aşılabildiğini fark ettim. Cadılık yapmanın, bağırıp çağı