teşekkür 🌸

Sevgili Kassiopeia,

Sana yazmayalı neredeyse bir sene olmuş. Ne çok dolmuşum bir bilsen, ama elime kağıt kalem geçirip iki üç satır karalayacak enerjim hiç olmamış onca zaman.

Bitki çayı yapmak için mutfağa girdim demin, kettledaki suyun kaynamasını bekliyorum, bu sırada da sana bir şeyler yazmak istedim, belki Momo’nun aynasına yansır bu mektubum.

Geçen zaman pek çok hissi beraberinde getirdi. Bir yaz akşamında aynı acıyı paylaştığım insanlara minnetle bakarken buldum kendimi. Hayatımın arkaya güzel bir fon müziği koysan sırıtmayacak güzel hislerle dolu nadir anlarından biriydi. Yaşadığımı hissettim. Babam hep “freni boşalmış bir kamyon gibi” gittiğimi esip geçtiğimi söylüyor ya, bu sefer kafamı çevirdiğimde beni durdurabilecek, yaralanmayayım diye koruyup kollayacak insanlar olduğunu gördüm. Tek başıma yapmaktan korktuğum onlarca şeyin yanımda sevdiğim insanlar varken sanki kartondan yapılmış engeller gibi kolayca aşılabildiğini fark ettim. Cadılık yapmanın, bağırıp çağırmanın ve çoğu zaman terk edip gitmenin üstüme ne zamandır yapışmış bir elbise olduğunu ama bunun zorunluluk olmadığını anladım. Sevmenin yüzlerce şeye bağlı bir durum olmadığını, insanlara onları ne kadar sevdiğimi söyleyebilmenin güzelliğini öğrendim. Bir şiir kitabını başına not düşüp hediye edebilecek, en sevdiğim şiiri sevmeme ihtimaline rağmen ellerine bırakabilecek kadar güvenmeyi ve gerektiğinde “Olsun.” deyip geçebilmeyi öğrendim. Onlarca kilometreyi yalnız yürümediğimi ve yalnız yürümek zorunda olmadığımı hissettim. Canım sıkkınken, mutsuzken kabuğuma çekilmeme gerek olmadığını, bazen katlanılması aşırı güç biri olsam da benim de sevilmeye değer olabileceğimi öğrendim. Hiç farkında bile olmadığım, benim bile yerlerini unuttuğum yaralarım, kırıklıklarım bu insanların sevgisiyle sarılıp sarmalandı tek tek. Vaktinde bir insan için “aklıma yüzü düştüğünde gülümsemekten hiç yorulmayacağım, yüzünü hep dostça bir yüz olarak hatırlayacağım biri” demiştim, bu hissin giderek çoğalabileceğini ve bir takım insanlara sırf kendileri oldukları için ve varoldukları için böylesine yoğun bir sevgi ve minnet hissi besleyeceğimi elbette bilemezdim.

Canım gibi sevdiğim bir insan bir teşekkür mektubunda “Her yerden teşekkür edilebileceğini öğrendim.” yazmıştı, sanırım artık ben de öğrendim.

Kendiniz olduğunuz için teşekkürler.

Sizi hep sevmeye devam edeceğim.

Görüyorsun ya Kassiopeia, pozitif şeyler de olmuyor değil, hayat her şeye rağmen yaşanmaya değer :’) 

Sonununda ölmeden bu bloga pozitif bir yazı ve bir teşekkür bırakabildiğim için huzurluyum.